Το χώμα έβαλες ψυχή
και την πνοή σου, λάβα.
Με το νερό εστόλισες,
τα θέλω του ανθρώπου.
Κι έδωσες στη λογική,
το έλεος, το κλάμα.
Στον τυφλό εχάρισες,
τη δύναμη του μαύρου.
Το φως του στέρησες, γιατί,
παρηγοριά στο βλέμμα σου,
αυτός να μην κοιτάει.
Πες μου, τι;
Τι είδανε τα μάτια σου;
Τι γεύτηκες;
Πώς ένιωσες;
Γιατί κοιτάς
με πόνο εμάς;
Γιατί,
να βοηθήσεις θέλεις;
«Άδικα με σκέφτεστε,
σαν ξένο στη ψυχή σας.
Είμαι εγώ κομμάτι σας.
Αέρας στην πνοή σας.»
Νίκος Τσίντρος
Painting : Mikhail Vvrubel-the demon seated-1890
