Ένα βράδυ αγκάλιασα τα όμορφα σου λόγια.
Τα χάιδεψα, τα χτένισα, τα στόλισα μ’ αστέρια.
Τα πήρα δίπλα μου φωτιά, να με ζεσταίνουν πάντα,
να μου κρατούνε συντροφιά, να με κρατούν στα άστρα.
Να νιώθω πως είμαι εγώ θεός στον κόσμο της αγάπης
κι όχι απλώς ένα μικρός, περαστικός διαβάτης.
Τα λόγια σου μου δώσανε το φως που αναζητούσα.
Φως στο φάρο το σβηστό στο σώμα που πονούσα.
Φως γλυκό, αρμονικό, ονειρικά πλασμένο.
Φως που έταξε πνοή στη μαραμένη χλόη.
Εκεί που τα βήματα, μικρά, στεκόταν ακίνητα, σαθρά
και ψάχνανε στο χάρτη, μια δεύτερη κρυφή διαδρομή,
σα να’ τανε το όνειρο φιλί και η πνοή η στάχτη.
Νίκος Τσίντρος
Painting : 1889 Ophelia-John William Waterhouse