Γεννήθηκα από χέρια ουρανού, με νόηση του κόσμου.
Στα μάτια μου ίριδα χαλκού. Σιδήρου φως ανέμου.
Έζησα στον ουρανό. Περπάτησα στο χώμα.
Στο χώμα το Ελληνικό, στο χώμα του Θησέα.
Γεννήθηκα και έζησα μέσα στο φως του πάθους.
Πολέμησα το θάνατο. Πολέμησα το λάθος.
Με νόμους δίκαιους, γραπτούς, αιώνια φωτισμένους.
Με νόμους άξιους ζωής. Με νόμους ζυγιασμένους.
Στον κόσμο όλο έδειξα το χρώμα της ειρήνης.
Το έντυσα με το σπαθί. Το έθαψα στο χώμα.
Ανάθεμα με! Έπρεπε στον Άδη να το θάψω.
Σε χώμα άγονο, πικρό, σε μνήμα αχόρταγο, ανοικτό.
Σε πόνο και σε λύπη.
Κανείς να μην μπορεί ,ανάθεμα! να πάει να το ξεθάψει.
Να το ζωστεί στο λόγο του. να το ζωστεί στο χέρι.
Nίκος Τσίντρος
