Πόσο δυνατοί είμαστε ‘μεις οι νικημένοι,
όταν κοιτάζουμε κατάματα τον ήλιο κι αυτός δε μας τυφλώνει,
όταν προσμένουμε να πέσει έν’ αστέρι, για ν’ ακουστεί μιά ευχή.
Πόσο δυνατοί είμαστε ‘μεις οι νικημένοι,
σ’ όσα χτυπήματα μας δίνει η ζωή.
Πόσο δυνατοί είμαστε ‘μεις οι νικημένοι,
όταν μας προκαλεί τ’ άγνωστο στο δρόμο και δεν ακολουθούμε,
όταν ριζώνουμε βαθιά σ’ αυτό το τόπο και λέμε “ΌΧΙ” στη φυγή.
Πόσο δυνατοί λοιπόν, είμαστε ‘μεις οι νικημένοι
μπροστά σε κάθε νεογέννητη αυγή.
Το παραθύρι μου λοιπόν, μη το χτυπάς, βροχή
κι αν πίστεψα για όνειρο, μιά στάλα σου,
που χάθηκε σα τέλειωσες κι εσύ,
είναι ακόμα οι ελπίδες μου μεγάλες:
Μες στη βροχή υπάρχουν κι άλλες στάλες!
Painting : Le Poete-Alexander Seon
