Έκπτωτος Ψυχή

Αγάπη (Σπήλιος Πασαγιάννης)

Δεντρί, που ανθίζεις στα ψηλά, ο ανθός σου εσείστη ξάφνου
κατά την κόρη όπου έγειρε την ευωδιά να πάρει.

Τερπνά μου εκέντησε η φωνή το νου και την καρδιά μου,
τα σπλάχνα μου άνοιξαν ευθύς, μύρα της γης να πνεύσουν
προς τη χαρά που ευώδαε κι ανάτρεμε ο αιθέρας.

Το αγγελικό έχεις μήνυμα να φέγγεις φως στα μάτια,
ξάφνου ν’ αφήνεις το κορμί, για να ντυθείς τα μύρα,
με τα περίσσια βάλσαμα του Απρίλη εσύ να ζήσεις!

Δώρο δεν είναι του χαμού τ’ ολάσπρο περιστέρι,
που ανιεί σαν άνθια τα φτερά κατά το κάλεσμα σου,
ψηλά το πνεύμα της χαράς, σαν τη φωνή του ελάλει!

Τα μάτια σου έταζαν σ’ εμέ το τάμα της χαράς μου,
κι αστράφτει μέσα μου στο φως το αθάνατο πετράδι.
Παρθένα, όπου στο λόγο σου νιώθω της γης τα κάλλη,
στα μάτια σου είναι η χαραυγή όπου δεν έχει τέλος!..

Painting : Go Lovely Rose Tell her that Wastes her Time and Mine-H.J.Draper

Leave a Comment