Μαύρος καπνός στις φλέβες μου,
στρώμα φωτιάς στα μάτια.
Το σώμα μου γέμισε νεκρά,
δάκρυα ντροπής, σημάδια.
Είναι η καρδιά μου ποταμός,
οργής και υπερηφάνειας.
Κ’ η λογική μου μοναχός,
σε πρόσωπο ζητιάνας.
Το χέρι νιώθει δυνατό,
μαχαίρι να κρατήσει.
Μα το στόμα μου κλειστό,
δεν πρέπει να τολμήσει,
λέξεις να πει. Θα προδοθώ.
Πρέπει εγώ, να φαίνομαι
φίλη καλή και να ωθώ
συγχώρεση. Να μαίνομαι
κατά του άδικου Θεού
και του μοιραίου τρόμου.
Να μαίνομαι για αφορισμό
του μίσους και του φθόνου.
Κι όταν πειστείς, πως το Θεό
έχω για συντροφιά μου
και είσαι εσύ πνευματικός
πατέρας της θωριάς μου,
φίλος κι έμπιστος γιατρός
της ζωτικής φωτιάς μου,
θα μπήξω το μαχαίρι μου,
το θάνατο θα σφίξω
κι αγκαλιασμένοι εμείς οι δυο,
τρία βήματα κι ένα χορό,
στο αίμα θα χορεύω.
Και θα χαρώ πολύ να δω
να τραγουδάς συγχώρεση
σαν τρέμει η φωνή σου,
σα χάνεται η χαραυγή
και φεύγει η πνοή σου.
Νίκος Τσίντρος
Painting : Gustave Dore-the inferno canto 1861
