Το θρόισμα των φύλλων φτάνει στ’ αυτιά σου,
σαν μελωδία από φωνές μικρών παιδιών.
Παιδιών που ζήσανε στις βροντές της καταιγίδας,
βλέποντας τη φωτιά του κεραυνού,
να σκορπίζει τις σιωπηλές κοινωνίες της αμάθειας στο θάνατο.
Οι φωνές αρχίζουν να σωπαίνουν.
Παίρνουν μορφή
σιωπηλού εμβατηρίου,
εξυμνώντας την επανάσταση
του ανθρώπινου είδους.
Του ανθρώπινου λογισμού.
Μα οι λέξεις για σένα είναι πλέον χωρίς νόημα.
Τώρα είδες.
Τώρα που δυστυχώς πεθαίνεις.
Νίκος Τσίντρος
Painting : Umberto Boccioni-states of mind-those who stay-1911
