Με γνώρισε σε πόλη του Βορρά.
Χωρίς παπούτσια, μήτε φως,
στα μάτια, στην καρδιά μου.
Τα χείλη μου φορούσανε το
χρώμα του σιδήρου.
Τα χέρια μου φτερούγιζαν
και η φωνή μου χιόνι.
Το σπίτι του μου άνοιξε
μαζί με την καρδιά του.
Καθίσαμε μαζί λοιπόν,
με την καινούργια αύρα.
Αύρα ζωής, γλυκιάς πνοής,
ζωής επιθυμία.
Το φως και το χαμόγελο
καθίσανε μαζί μας.
Τα μάτια μου γέμισαν ζωή.
Το στήθος μου ελπίδα.
Για ευχαριστώ θέλω να πω
αυτούς τους στίχους μόνο:
Είναι αγάπης δείγμα,
τον άνθρωπο να θεωρείς
σαν το λουλούδι όμορφο,
σαν του γιαλού το κύμα.
Νίκος Τσίντρος
Painting : Johannes Vermeer-Girl with a pearl earring-1665
