Μας δίδαξες, μας έταξες πνοή βασανισμένη,
γεμάτη λέξεις και γραφή με βάθος φορτωμένη.
Ποίηση με όνειρο, εικόνες στο μυαλό μας.
Οδήγησες τον κόσμο αυτό σε άλλο Μαραθώνα.
Η ποίηση είναι πόλεμος, αγώνας αμοιβαίος.
Με δάφνη, στάχτη και κεριά, ποτήρι κυκεώνα.
Σταλιά σταλιά σαν το επιείς στο μέλι βάζεις όρκο
και στη γραφή το αίμα σου, θηλιά στο Μοιρολόγο.
Μαλαματένια δάκρυα ποτίσανε τον κόσμο.
Τον κόσμο αυτόν της ποίησης, τον κουρασμένο λόγο.
Και άνοιξη ανθίσανε στων ποιητών τον κήπο,
γράμματα, λέξεις όμορφες, σαν χαραυγή στον ύπνο.
Ευχαριστώ το πνεύμα σου, το θαυμαστό σου έργο.
Έργο με τόνους μουσικούς, σε τόπους πεινασμένους
για αέρα, ήλιο δίκαιο με ήθος φορτωμένους.
Έγραψες για όλους μας σελίδες κλονισμένες,
σελίδες με χρυσή χροιά, στον σκόπελο του ήθους.
Και στην αγάπη έσκυψες, προσκύνησες τον πόθο.
Νίκος Τσίντρος
Camille Claudel-The Waltz-1905
