Αχ! η καρδιά σου μάνα μου,
τι δάκρυ κουβαλάει.
Τι πόνο, τι χαμόγελο,
τι φλόγα πικραμένη.
Αχ! η καρδιά σου μάνα μου,
τι λόγια έχει να κρύψει.
Τι πόνο, τι χαμόγελο,
τι μαύρο στο κορμί σου.
Αχ! η καρδιά σου μάνα μου,
τη νύχτα πώς κοιμάται,
στα σκαλοπάτια της αυγής,
στους δρόμους τους σχισμένους.
Αχ! ή καρδιά σου μάνα μου,
δεν είναι από πέτρα.
Φτιαγμένη από όνειρο,
απ’ του Θεού τα χέρια.
Μην τη φορτώνεις, μάνα μου,
με πόνο σκουριασμένο.
Μην τη χτυπάς με δάκρυα,
με τύψεις μη γεμίζεις.
Μάνα, ότι κι αν έκανες,
το έκανες μ’ αγάπη.
Προσπάθησες για το καλό,
λαβώθηκες στη μάχη.
Μάνα μου, μην υποταχτείς
στον πόνο τον καινούριο.
Είμαι εγώ προστάτης σου,
τη μάχη εγώ θα δώσω.
Νίκος Τσίντρος
Scultura marmorea : La pieta di Michelangelo 1499
