Σκοτεινιάζει.
Το τέλος πλησιάζει.
Ασήμαντη χρονογραφία μνήμης,
ο ήλιος.
Μεθάς το όνειρο που σε νίκησε,
άνθρωπε αγωνιστή.
Τυφλός, παλεύεις με το άγριο φως.
Νικητής ή ηττημένος, δε μετράει.
Η ουσία της ζωής απομακρύνεται
κι εσύ το βλέπεις.
Απλώνεις το χέρι σου απεγνωσμένα
και το τυλίγει φωτιά.
Κραυγές ,που ακούς μόνο εσύ, σε τρελαίνουν.
Παράνοια…
Το νεκρό αγόρι σου μιλάει, άκουσέ το.
Νιώσε το δάκρυ του να κυλάει στο αίμα σου.
Το αίμα, που χύνεται απ’ τις κομμένες σου φλέβες,
λεκιάζοντας το περήφανο εγώ σου.
Νίκος Τσίντρος
Painting : Umberto Boccioni-states of mind-ii-those who go-1911
